Ondernemer Wim Beelen aasde vergeefs op de Amsterdamse afvalcentrale AEB. Het leidde tot een opvallende draai in zijn zakelijke leven. Op zijn 45ste begint hij totaal opnieuw. ‘Ik heb iets meer ervaring en geld om de dromen te verwezenlijken.’
December vorig jaar nam hij het besluit: 2020 moest voor Wim Beelen in het teken staan van de grote schoonmaak. De ondernemer die al op zijn zeventiende voor zichzelf begon, deed afstand van al zijn zakelijke activiteiten. Vanaf 1 februari 2021 maakt hij een nieuwe start. Te beginnen met de bouw van een enorm logistiek centrum in het Amsterdamse havengebied.
Wim Beelen (45) is oprichter maar sinds dit jaar dus niet langer eigenaar van sloop- en recyclingbedrijf Beelen Groep uit Harderwijk. Met zeshonderd medewerkers en ruim €150 mln winstgevende omzet is dat een van de grotere spelers in het land. De verkoop gebeurde afgelopen voorjaar in opvallende stilte aan miljardair en medeaandeelhouder van de groep, Robert van der Wallen. Over de prijs doen de twee geen mededelingen.
Ook nam Beelen afscheid van allerlei kleine deelnemingen en investeringen. Een tijdrovende klus. ‘Allemaal heb ik ze weggedaan’, zegt hij. ‘In 28 jaar bouw je van alles op, kleine dingetjes ook. Volgend jaar zal ik kijken wat er op mijn pad komt. Maar je moet niet half oud en half nieuw willen hebben. Dat is niks voor mij.’
Beschuldiging van chantage
Eigenlijk wilde het FD in 2019 al een eindejaarsinterview houden met Beelen. Zo stil als het de afgelopen twaalf maanden rond hem was, zo rumoerig was het een jaar daarvoor. Regelmatig kwam hij in het nieuws als de beoogde koper van AEB, de noodlijdende afvalcentrale van de gemeente Amsterdam. De overname leek op een haar na gevild, maar toen sputterde het collegebestuur tegen. Het kostte D66-wethouder en hoofdonderhandelaar Udo Kock, verantwoordelijk voor gemeentedeelnemingen, zijn politieke kop.
Niet veel later zei Beelen dat hij zich gechanteerd voelde door wethouder Sharon Dijksma, deze maand aangetreden als burgemeester van Utrecht. De stadsbestuurder ontkende, de oppositiepartijen in de raad roken bloed. Beelen en Dijksma hebben de zaak uitgepraat, zonder dat ze van standpunt zijn veranderd. ‘Ik heb een uitnodiging gehad en daar heb ik gebruik van gemaakt. We hebben in ieder geval de lucht geklaard met elkaar. We hebben uitgesproken wat onze realiteit was en hoe we dat ervaren hadden.’
‘Gepolder is van alles een beetje’
Als hij dit van tevoren had geweten, had hij nooit zo veel moeite gedaan om AEB te willen kopen, blikt hij terug. Zakendoen en politiek bedrijven laten zich lastig verenigen. Al dat gepolder, al die compromissen, Beelen kan er moeilijk aan wennen. ‘Alles duurt per definitie heel lang en je krijgt altijd concessies. En een concessie is altijd van alles een beetje. Dat kan nooit betekenen dat dit het beste is van alles.’
Aangenaam verrast daarentegen was hij over de inzet van al die dienaren van de publieke zaak. ‘De politici, de ambtenaren, ze werken heel veel uren en je kunt je afvragen wat ze er zelf nou wijzer van worden. Als ze dit doen bij een bedrijf, zouden ze vele malen meer revenuen krijgen dan dat ze nu krijgen. Ze werken echt knalhard. Dag en nacht. Dat had ik nooit zo gezien.’
‘Ik ben een werker, geen investeerder’
Nog altijd heeft de in Nunspeet geboren ondernemer spijt dat het niet is gelukt met AEB. Hij zag volop kans om de afvalverwerker binnen de Beelen Groep winstgevend te maken. ‘Prachtige installaties op een prachtige plek in het westelijk havengebied’, zegt hij. ‘Met de mogelijkheid een mooie kademuur erbij te bouwen om ook via het water het afval te vervoeren. Onbegrijpelijk dat ze dat nooit hadden gedaan.’
Was de overname van AEB gelukt, dan had hij zijn eigen sloop- en afvalgroep nooit verkocht. Voor de dagelijkse gang van zaken was al goed management binnengehaald. ‘Dan had ik de komende jaren lekker met AEB bezig kunnen zijn. Ik ben een werker, ik ben niet zozeer een investeerder. Ik vind het leuk om zelf aan de knopjes te zitten.’
‘Dan kom je uiteindelijk tot de vraag: moet je dan deze basis doorgaan?’, vervolgt hij. ‘We stonden ook voor de keuze bij de Beelen Groep om bedrijven op te kopen. Dan moet je het DNA van deze bedrijven weer zien te veranderen. Dat is heel intensief werken. Ik kon me daar niet meer voor opladen.’
Handeltje in appels en peren
Beelen was een rusteloze jongen die op zijn veertiende jaar als matroos begon. Drie jaar later was hij eigen baas: partijen appels en peren inkopen en die aan de Gelderse boeren doorverkopen als veevoer. Hij ging personeel detacheren om vervolgens zijn eigen sloop- en recyclingbedrijf te beginnen dat maar bleef groeien en uitbreiden. Een opluchting noemt Beelen de verkoop. ‘Al die zorg en verantwoordelijkheid voor al die mensen, daar ben je dan vanaf.’
Wat hij het liefste wil in zijn tweede carrière? ‘Dingen die niet in een spreadsheet passen, maar die wél bij mij zouden passen. Ik vind het leuk om die zodanig klaar te maken dat ze wel in een spreadsheet passen.’ En nooit meer dan acht mensen in dienst. ‘Liefst minder’, zegt hij. Een kantoortje op de Zuidas geeft zijn nieuwe carrière alvast allure, al is het Beelen daar niet om te doen. ‘Het is hier lekker makkelijk, lekker centraal, alles is op loopafstand.’
Zijn eerste activiteit in zijn nieuwe zakelijke leven kondigde hij vorig jaar september al aan via het FD en staat intussen op de rol. Komende winter begint de bouw van een immens logistiek centrum (220.000 vierkante meter bruto vloeroppervlakte) in de Amsterdamse haven. Via het Noordzeekanaal moet milieuvriendelijke levering van pakketjes, bouwmateriaal en horecavoorraden over het water mogelijk worden. Destijds schatte Beelen de nieuwbouw in op een investering van €160 mln.
Vanaf 2022 kunnen de eerste gebruikers terecht in de zogeheten Amsterdam Logistic Cityhub. De ondernemer hoopt in de jaren erna vergelijkbare concepten te ontwikkelen in andere steden in Nederland en over de grens. Het beheer wil hij zelf uitvoeren en hij onderzoekt mogelijkheden om met externe investeerders een fonds op te zetten voor de financiering van dit soort gebouwen. ‘Maar ik wil eigenaar blijven, dan kun je makkelijk ondernemen.’
Kinderen erbij betrekken
Terug naar de basis, maar met meer ervaring en kapitaal achter de hand. ‘Ik startte met drieduizend gulden. Nu begin ik met veel meer wijsheid en een dosis levenservaring. Ik heb zelf op het gebied van mensen en management veel geleerd en heb iets meer geld om de dromen en kansen makkelijker te verwezenlijken.’
En hij gaat meer samenwerken met zijn vrouw, die een bedrijf opzet voor gezondheidsproducten. En ook zijn kinderen (Beelen heeft er drie in de leeftijd van 21 tot en met 25) zou hij graag willen betrekken bij zijn ondernemerschap. ‘Toen ik 28 jaar geleden voor mezelf begon, was ik daar nooit mee bezig. Uiteindelijk heb je een groot bedrijf dat misschien helemaal niet door de kinderen leuk gevonden wordt of dat helemaal niet bij hen past. Nu heb ik de kans om ze erbij te betrekken. Om iets te creëren met zijn allen wat wel bij ze past.’
‘Vanuit rust dingen doen is veel leuker’, vervolgt hij. ‘En dan hoor je ook alles wat de kinderen zeggen. Dingen die ze misschien eerder ook al gezegd hebben, maar waarvoor ik geen tijd had. Dat wordt nu heel anders.’
Rust en Beelen, de verslaggever vraagt zich af of deze twee ooit samen gaan? ‘Dat weet ik niet. Nogmaals, 1 februari 2021 is een nieuwe start. Afsluiten van al het oude. Het goed structureren voor de toekomst en dat in een goede setting allemaal doen. Supergaaf.’
